Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίδιοι!

Η κόρη μας από μικρή ηλικία κοίταζε επίμονα ανθρώπους που είχαν κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο (αν μπορώ να το πω έτσι), όπως π.χ. φίλους -και μη- χωρίς μαλλιά, ανθρώπους με αναπηρία (που τυχόν συναντούσαμε στο δρόμο), ανθρώπους με σκουρόχρωμο δέρμα κ.τ.λ.
Μου έκανε εντύπωση πως τους ξεχώριζε και φυσικά η επιμονή με την οποία τους κοιτούσε...και  κάποιες φορές αισθανόμουν και άβολα γιατί δεν ήθελα όλοι αυτοί να νιώθουν άσχημα κάτω από το αδιάκριτο βλέμα της μικρής!
Λόγω της ηλικίας της (κατά την οποία δεν κάνει ακόμα ερωτήσεις του τύπου ''γιατί αυτός δεν έχει μαλλιά;'' κ.τ.λ. - για την ακρίβεια δεν είμαι καν σίγουρη τι σκέφτεται σε τέτοιες περιπτώσεις) δε μπορώ να της εξηγήσω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, ξεχωριστοί!
Είναι, όμως, πολύ σημαντικό να μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και πρέπει πάντα να σεβόμαστε τον άλλο όπως είναι, χωρίς να τον φοβόμαστε, χλευάζουμε, μισούμε.
Κι ενώ τα παιδιά δε χρειάζεται να διδαχτούν ώστε να παρατηρούν διαφορές, αφού η ικανότητα αναγνώρισης διαφορών προκύπτει φυσικά (ως μέρος της φυσιολογικής πνευματικής αναπτυξης ενός παιδιού), δεν ισχύει το ίδιο και για την ικανότητα για φόβο, καχυποψία ή γελιοποίηση των άλλων. Τα παιδιά είναι πολύ δεκτικά στις διαφορές...το μίσος το διδάσκονται και δυστυχώς μαθαίνουν γρήγορα!
Η βάση της στάσης τους προς εκείνους που είναι διαφορετικοί τίθεται συνήθως μέχρι την ηλικία των πέντε ετών και η στάση αυτή παγιώνεται - συχνά για όλη τους τη ζωή- στην ηλικία των εννέα ετών.
Για να μάθετε το παιδί σας να μην έχει προκαταλήψεις και να' χει όσο το δυνατόν περισσότερη ανοχή θα πρέπει να αρχίσετε από πολύ μικρή ηλικία (περίπου στα δύο έτη).
Κάποιες προτάσεις που θα σας βοηθήσουν στην εκμάθηση αυτή είναι οι εξής:

• Βασική αρχή είναι να έχει το παιδί σας αυτοεκτίμηση. Όταν αισθάνεται κανείς καλά με τον εαυτό του μπορεί να τον κάνει να αισθάνεται καλά και με τους άλλους. Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι πιο πιθανό να υποτιμούν τους άλλους.
• Συνδέστε το παιδί σας με τις ρίζες του. Είναι σημαντικό κανείς να αισθάνεται άνετα και δεμένος με την προσωπική του κληρονομιά (οικογενειακή, εθνική, θρησκευτική και/ ή φυλετική).
• Ικανοποιείτε τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού σας. Τα παιδιά με έλλειμα αγάπης, προσοχής ή φροντίδας μπορεί να γίνουν εχθρικά προς τους άλλους, ειδικά εάν βρεθούν σε κατάσταση στρες.
• Αποδεχτείτε το παιδί σας ακριβώς όπως είναι. Με τα ελαττώματά του, τις όποιες διαφορές του απ' τους άλλους. Έτσι, έχει περισσότερες πιθανότητες να αποδέχεται και κείνο τους άλλους όπως είναι.
• Βοηθήστε το παιδί σας να αναπτύξει συμπόνοια προς τους συνανθρώπους του. Ένα παιδί που μπορεί να νιώσει αισθήματα για τους άλλους θα έχει λιγότερες πιθανότητες να κάνει κάτι που θα πληγώσει, τουλάχιστον συνειδητά.
• Εκθέτετε το μικρό σας σε διαφορές. Τα παιδιά που, από νεαρή ηλικία, βλέπουν πολλούς τύπους ανθρώπων με πολλές διαφορετικές προελεύσεις ως μέρος της ζωής τους, έχουν περισσότερες πιθανότητες να νιώθουν άνετα με τις διαφορές, αντί να τις βλέπουν με καχυποψία και να αισθάνονται ότι απειλούνται από αυτές.
• Συζητάτε τις διαφορές. Η έκθεση σε πολλούς διαφορετικούς τύπους ανθρώπων είναι σημαντική, αλλά δεν αρκεί. Όσο μεγαλώνει το μικρό σας, θα είναι χρήσιμο να μιλάτε για τις διαφορές που βλέπει. Όποτε ανακύπτει το θέμα, εξηγείτε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός από τον άλλο και ότι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να είναι ακριβώς ίδιοι- μερικοί είναι κοντοί και άλλοι είναι ψηλοί, μερικοί έχουν γαλανά μάτια και άλλοι έχουν καστανά, μερικοί βαδίζουν και άλλοι μετακινούνται σε αναπηρική καρέκλα κ.ο.κ. Σημειώστε ότι και το μικρό σας φαίνεται "διαφορετικό'' στους άλλους. Εξηγήστε του, επίσης, ότι κατά πολλούς σημαντικούς τρόπους όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι: τρώμε, πίνουμε, αγαπάμε, εργαζόμαστε, παίζουμε, γελάμε, κλαίμε.
• Εξυμνείτε τις διαφορές. Ενώ είναι πολύ σημαντικό να διδάξετε σε ένα παιδί ότι οι επιφανειακές διαφορές δεν παίζουν ρόλο, είναι επίσης σημαντικό να διδάξετε σε ένα παιδί και να εκτιμά τις διαφορές. Εξηγήστε ότι ο κόσμος είναι όμορφος όχι μόνο γιατί έχει πολλά διαφορετικά είδη λουλουδιών αλλά και γιατί έχει πολλούς διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.
• Εξυμνείτε και τις ομοιότητες. Δείξτε στο μικρό σας ότι όσο κι αν μπορεί να διαφέρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους, είναι ίδιοι κατά πολλούς τρόπους. Ότι ενώ ένα παιδί πηγαίνει στη συναγωγή, αντί για την εκκλησία και οι δύο προσεύχονται, ότι ενώ το παιδί στον παιδικό δεν ακούει, του αρέσει να ζωγραφίζει ακριβώς όπως και στο μικρό σας κ.ο.κ.
• Απαντάτε στις ερωτήσεις για τις διαφορές. Μη αφήνετε την αμηχανία να σας εμποδίζει να απαντάτε σε ερωτήσεις που μπορεί να θέτει το μικρό σας σχετικά με τις διαφορές που παρτηρεί στους ανθρώπους, όπως π.χ. : ''Γιατί είναι ο Αντρέας μαύρος;'' ή ''Γιατί ο μπαμπάς του Γιώργου περπατάει με μπαστούνι;''. Η αλλαγή θέματος (αποφυγή της απάντησης) μπορεί να οδηγήσει το παιδί σας να πιστέψει ότι υπάρχει κάτι κακό στη διαφορά που φέρνει τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση. Δίνετε πάντα μια απλή αλλά πλήρη απάντηση... ''ο Αντρέας είναι μαύρος όπως είναι και οι γονείς του και τ' αδέρφια του'', ''Ο μπαμπάς του Γιώργου περπατάει με μπαστούνι γιατί έχει αδύναμο πόδι και αυτό τον βοηθά να περπατά καλύτερα''. Αν δεν ξέρετε τι να απαντήσετε πείτε το με ειλικρίνεια στο παιδί σας και έπειτα ψάξτε την απάντηση για να τη δώσετε στο παιδί σας.
• Αποφεύγετε τα στερεότυπα. Αν γενικεύετε διάφορες θέσεις σχετικά με φυλετικές ή εθνικές ομάδες, ακόμα και αν οι γενικεύσεις δεν είναι αρνητικές (π.χ. ''οι μαύροι παίζουν καλό μπάσκετ''), κινδυνεύετε να περάσετε στο παιδί σας το μήνυμα ότι μπορούμε να κατατάσσουμε  τους ανθρώπους  σε κατηγορίες με βάση το τι είναι ως ομάδα- αντί για το ποιοι είναι ως άτομα.
• Αν ακούσετε με το μικρός σας άσχημες κουβέντες για φυλετικά ή θρησκευτικά θέματα, πείτε ήρεμα ''Μερικοί άνθρωποι μιλούν έτσι, αλλά δεν είναι σωστό και μπορεί να πληγώσουν τα αισθήματα των άλλων''. Αν πιάσετε το μικρό σας να επαναλαμβάνει ένα μειωτικό σχόλιο που έχει ακούσει , δεν πρέπει να αντιδράσετε υπερβολικά, αλλά ούτε και να το αγνοήσετε. Εξηγήστε του και πάλι ότι  αυτού του είδους τα λόγια  είναι άσχημα και μπορεί α πληγώσουν τους άλλους.
• Τέλος, ελέγξτε τις δικές σας προκαταλήψεις. Δεν αρκεί να κηρύσσετε την ανοχή- πρέπει και να την εξασκείτε! Εξετάστε τις στάσεις σας (κανένας δεν είναι απόλυτα απαλλαγμένος από προκαταλήψεις) και τη συμπεριφορά σας και κάντε αλλαγές όπου βρείτε περιθώρια βελτίωσης!

(Πηγή:  ''Τι να περιμένεις τα πρώτα χρόνια του παιδιού σου (2ος & 3ος χρόνος)'')

Από την κούνια στο κρεβάτι ...η μεγάλη μετάβαση!!!

Φτάνει, λοιπόν, η στιγμή που το μικρό μας δε χωράει πια στην κούνια του ή έστω η στιγμή που αποφασίζουμε (οι γονείς) να βάλουμε το παιδάκι μας στο νέο του κρεβάτι.
Το πιθανότερο είναι ότι ένα παιδί θα ενθουσιαστεί με τη μετάβασή του σε ένα κρεβάτι για μεγάλους, όμως μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό κομμάτι του παιδιού που αποζητά έναν από τους τελευταίους συνδέσμους που του απομένουν με τη βρεφική ηλικία.
Έτσι, το ιδανικό θα ήταν να μην πετάξουμε/ φυλάξουμε την κούνια έτσι απλά για να εμφανίσουμε στο παιδί μας το κανούριο του κρεβάτι.
Αντιθέτως, πρέπει να ετοιμαστούμε προσεκτικά για τη μετάβαση αυτή.
Είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Αν το παιδί μας είναι αναστατωμένο για οποιοδήποτε λόγο (περνάει κάποια ίωση, βγάζει δόντια, έχει μόλις έρθει ή πρόκειται σύντομα να έρθει ένα αδερφάκι κ.τ.λ.), θα ήταν καλύτερο να αναβάλλουμε την αλλαγή από την κούνια στο κρεβάτι.
Κάποιες πρακτικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην -πιο ομαλή- μετάβαση του παιδιού σας από την κούνια στο κρεβάτι είναι οι εξής:

1.  Αγοράστε ένα βιβλίο το οποίο περιγράφει την μετάβαση ενός μικρού παιδιού από την κούνια στο κρεβάτι και διαβάστε το στο παιδί σας (σχολιάζοντας τακτικά με φράσεις  όπως ''κοίτα το κρεβάτι που έχει αυτό το παιδάκι! Είναι καινούριο και μεγάλο όπως θα είναι και το δικό σου'' κ.τ.λ.)
2. Ζητήστε απ' το παιδί σας να συμμετέχει στην επιλογή του κρεβατιού της. Κατά προτίμηση επιλέξετε εσείς νωρίτερα δύο με τρία κρεβάτια και αφήστε το να επιλέξει ανάμεσα σε αυτά. Αφήστε το παιδί να ανέβει πάνω τους, να καθίσει, να ξαπλώσει ώστε να εξοικειωθεί με το νέο κρεβάτι.
3. Είτε πάρετε ένα νέο κρεβάτι, είτε έχετε ήδη ένα, καλό θα ήταν το παιδί να συμμετέχει στην επιλογή καινούριων σεντονιών, ενός καινούριου παπλώματος ή ακόμα και ενός νέου συντρόφου (κάποιο λούτρινο ζωάκι, μια κούκλα, ένα μαξιλάρι).
4. Αφού στηθεί το κρεβάτι στο δωμάτιο του παιδιού αφήστε το  να σας βοηθήσει στο στρώσιμο των σεντονιών και μετά μπορείτε να το παροτρύνετε να τοποθετήσει πάνω στο κρεβάτι τους φίλους του (νέους και παλιούς) τονίζοντας ότι το νέο του κρεβάτι χωράει περισσότερους αφού είναι πιο μεγάλο!

Όταν το κρεβάτι είναι έτοιμο, στημένο και στρωμένο, παρατηρείστε τις αντιδράσεις του παιδιού σας.
Αν δείξει ενθουσιασμό για το νέο κρεβάτι και κανένα ενδιαφέρον για την κούνια μπορείτε να απομακρύνετε την κούνια απ' το δωμάτιο.
Αν είναι διστακτικό και εφόσον ο χώρος το επιτρέπει, αφήστε την κούνια μαζί με το κρεβάτι στο δωμάτιο για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρις ότου το παιδί αρχίσει να δείχνει πιο άνετο με το καινούριο κρεβάτι.
Είναι βασικό το παιδί να μένει ασφαλές, γι' αυτό, όσο το παιδί προσαρμόζεται στο νέο του κρεβάτι είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε κάποιο προστατευτικό κάγκελο, ή ακόμα και ένα μικρό στρωματάκι (π.χ. το στρώμα της κούνιας), μια κουβέρτα ή μερικά μαξιλάρια στο πάτωμα.
Αν το παιδί ξυπνάει μέσα στη νύχτα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι εφόσον ξεφύγει από το κρεβάτι δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο (όπως να πέσει πάνω σε κάποιο αντικείμενο, να βάλει κάτι που δεν επιτρέπεται στο στόμα του κ.ο.κ.).

Η δική μας εμπειρία της μετάβασης από την κούνια στο κρεβάτι (21 μηνών και 1 εβδομάδας) ήταν πολύ καλή. Παρότι δεν ακολουθήσαμε κάποιες απο τις παραπάνω πρακτικές (πέραν της επιλογής των σεντονιών) η μικρή μας είδε πολύ θετικά την αλλαγή αυτή. Βέβαια, δε βγάλαμε αμέσως την κούνια (just in case...που λένε και οι Άγγλοι) αλλά δεν της έριξε ούτε μία -κλεφτή- ματιά! Ενθουσιάστηκε με το μεγάλο κρεβατάκι! Απλά λόγω του ότι ξυπνούσε μες στη νύχτα, από εκεί που απλά έκλαιγε στην κούνια μέχρι να πάμε, τώρα έρχεται εκείνη και μας βρίσκει! Φυσικά, την επιστρέφω στο κρεβάτι της και πίνει λίγο γάλα μέχρι να αποκοιμηθεί και πάλι!


(Πηγή:  ''Τι να περιμένεις τα πρώτα χρόνια του παιδιού σου (2ος & 3ος χρόνος)'')

Παιδιά και κατοικίδια (συμβουλές για αρμονική συμβίωση)

Εδώ και χρόνια είναι γνωστό ότι η επίδραση των ζώων στα παιδιά είναι ευεργετική για πολλούς λόγους. Τους παρέχεται, μέσω των ζώων συναισθηματική υποστήριξη και αίσθημα ασφάλειας .
Τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατοικίδια ζώα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, το αίσθημα της ευθύνης και να ασκηθούν περισσότερο σωματικά. Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι αυτά έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση και αισθήματα κοινωνικής ευθύνης.
Καθώς τα νήπια έχουν την τάση να είναι ακόμα λιγότερο ευγενικά προς τα ζώα απ' ό, τι είναι προς τα άλλα παιδιά με τα οποία παίζουν (τα ζώα- όπως και τα λαχανικά, οι πέτρες και οι συνομίληκοι- είναι απλώς αντικείμενα προς χειρισμό για την ατομική ψυχαγωγία του νηπίου, προς έρευνα για την προσωπική του επιμόρφωση), είναι σημαντικό να διδάξουμε σε ένα νήπιο ότι πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα των ζώων εξίσου με τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Είναι, λοιπόν, βασικό για ένα παιδί να μάθει πως πρέπει να συμπεριφέρεται σε ένα ζώο για να μπορεί να μείνει ασφαλές το ίδιο αλλά και το ζώο φυσικά!
Εδώ είναι ορισμένοι κανόνες που μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας για λόγους ασφαλείας:

• Να αφήνει τους σκύλους και τις γάτες όταν κοιμούνται (και τρώνε) ήσυχους. Να μην τους αγγίζει και να μην τους πλησιάζει όταν είναι μισοκοιμισμένοι ή τρώνε το φαγητό τους. Επίσης, δε πρέπει να αγγίζει ποτέ την τροφή τους καθότι τα περίεργα δάχτυλα μπορεί εύκολα να εκληφθούν ως απειλή (και τα αντίποινα είναι πιθανά ακόμα και από ένα ήρεμο ζώο)
•  Να μην σκαλίζει ποτέ τα μάτια των ζώων, να μην τραβάει την ουρά τους και να μην πειράζει τα αυτιά τους. Να τα χαϊδεύει πάντα απαλά κάτω από το πιγούνι, καλύτερα παρά στην κορυφή του κεφαλιού τους (πράγμα το οποίο δείχνει κυριαρχία)
• Να μην κοροϊδεύει τα ζώα. Για παράδειγμα, να μην προσφέρει ένα κόκαλο και μετά να το παίρνει πίσω, να μην τα εμποδίζει απ' το να πιουν το νερό τους ή να μην παριστάνει ότι θα τα χτυπήσει κ.τ.λ.
• Να μένει μακριά από σκύλους, γάτες και λοιπά ζώα που δε γνωρίζει.
• Να μένει μακριά από ζώα που είναι άρρωστα ή συμπεριφέρονται περίεργα (αυτό φυσικά είναι υπ' ευθύνη του γονέα).
• Να μένει μακριά από σκύλους ή γάτες όταν τσακώνονται
• Να μένει μακριά από μία σκυλίτσα ή γατούλα που έχει γεννήσει πρόσφατα (και είναι με τα μωρά της) καθώς μπορεί να γίνει επιθετική προκειμένου να προστατέψει τα μικρά της.
• Να κινείται πάντα αργά όταν πλησιάζει ένα ζώο. Να μην τρέχει προς ένα ζώο και να μην κατευθύνεται προς αυτό με παιχνίδι το οποίο καβαλιέται (να μην κάνει απότομες κινήσεις και να μην πηδάει μπροστά του).
• Αν ένας σκύλος γρυλίζει ή είναι θυμωμένος να μην το βάζει στα πόδια (ο σκύλος μπορεί να το κυνηγήσει). Αντίθετα, πρέπει να τυλιχτεί κάτω και να καλύψει το πρόσωπό του με τα χέρια του.
• Να μην φέρνει ποτέ το πρόσωπό του κοντά στο πρόσωπο ενός σκύλου ή μιας γάτας (ο σκύλος μπορεί να δαγκώσει σε επικύνδυνες περιοχές όπως πρόσωπο, κεφάλι, αυχένα ενώ η μουσούδα της γάτας μπορεί να κάνει κακό στο τρυφερό δέρμα των παιδιών)

Σε κάθε περίπτωση, είναι στο χέρι του γονέα να δείξει στο παιδί του πως θα αγκαλιάζει και θα φροντίζει ένα ζώο με αγάπη και ανθρωπιά!




Αν ενδιαφέρεστε για υιοθεσία ή προσωρινή φιλοξενία κάποιου ζώου ενημερωθείτε εδώ: 
http://www.stray-life.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=33&Itemid=76


(Πηγές:  ''Τι να περιμένεις τα πρώτα χρόνια του παιδιού σου (2ος & 3ος χρόνος)'' , http://www.paidiatros.com/easyconsole.cfm/id/361 )